ΞΕΠΕΡΑΣΜΑ – ΞΕΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ (ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ)

 

               Β.ΦΙΟΡΑΒΑΝΤΕΣ 

ΞΕΠΕΡΑΣΜΑ – ΞΕΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ (ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ)

 

 

Μεταπολεμικά είχε αναπτυχθεί μια προχωρημένη θεματική για το αναγκαίο και επιβαλλόμενο ξεπέρασμα από το σύστημα, για το ξεπέρασμα γενικά από μερικούς ιστορικούς κριτικούς θεωρητικούς, τον Η. Lefebvre, τον L. Goldmann, τον Αντόρνο, τον Μαρκούζε, τους Καταστασιακούς κ.α. Μέσα σε αυτό το πνεύμα συγκεντρώσαμε μερικά αποσπάσματα, ενδεικτικά του κλίματος αυτού της εναγώνιας αναζήτησης διεξόδου από το σύστημα, μέσα στο οποίο τοποθετούνταν και η πρωτοπόρα αισθητοκαλλιτεχνική πρακτική του Σκλάβου, η οποία το οδηγούσε ακόμη και μέχρι το ξεπέρασμα της τέχνης, ίσως και στο τέλος. Κατά τον Λεφέβρ δε και τους Καταστασιακούς είναι αδήρητη η πορεία της τέχνης προς το ξεπέρασμα, ακόμη και στο ξεπέρασμα της ίδιας. Όμως στην πορεία της τέχνης και της κοινωνίας στη συνέχεια, με τη μεγάλη συνθηκολόγηση που ακολούθησε μετά το Μάη, η πρωτοπορία αρκέστηκε σε έναν αγώνα κυρίως οπισθοφυλακής, ή της διεύρυνσης των μορφών και τη δημιουργία μιας πολύμορφης νέας μοντέρνας τέχνης, αλλά ελάχιστα ριζοσπαστικής πλέον.

 

Η. Lefebvre

“Ιδεολογικά, τεχνικά,  πολιτικά, το ποσοτικό αναδεικνύεται σε κανόνα, σε νόρμα, σε αξία.

«Η βιομηχανική εποχή καταστρέφει το αυθεντικό και το γνήσιο (originel και original), τις ιδιαιτερότητες και τους τόπους, με όλα τα μέσα και τείνει προς το ομογενές, προς το ταυτοτικό και/ή το αναλογικό».

«Οριακά λέμε:

            Τα πράγματα είναι

            Αυτά που είναι

Παγειωμένη διατύπωση της

ταυτολογίας, της πλήρους

επαναληπτικότητας (redondance) για να εκφράσει την παραμονή των αντικειμένων και την υποβίβαση του αντικειμένου στην παραμονή».

 

L. Goldmann

«Παραδοσιακά ο άνθρωπος ορίζεται από δύο βασικές διαστάσεις:

Την τάση προς την προσαρμογή στο πραγματικό και την τάση προς το ξεπέρασμα του πραγματικού προς το δυνατό».

 

H. Lefebvre

«Για εμάς, το ξεπέρασμα αντιπροσωπεύει κάτι το δυνατό. Είναι το ξεπέρασμα μιας κάποιας ορθολογικότητας. Είναι επίσης ένα σύνολο παραβάσεων. Δεν υπάρχει ξεπέρασμα χωρίς παράβαση των νορμών, χωρίς ένα νέο ρίσκο, το οποίο δεν είναι ένα απλό παιγνίδι».